ฝึกเดินลำพังถ้าหากไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Panitsupa]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากมายเท่านั้น

เหมือนกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกจากมือมากมายเพียงแค่นั้นที่ควร

ถนอมต้องรู้ถนอม เพราะว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเสียใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกห่อเ.่ยวถ้าอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแต่เมื่อร้องกระทั่งพอใจแล้ว ก็จำต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความสัมพันธ์ไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องศึกษาที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักแค่ไหนด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา จึงอย่ า ไปมุ่งหวังว่าจะมีผู้ใดกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าใครสักคนไร้ค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จะต้องฝึกหัดปลดปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมผู้ที่ความสามารถ รวมทั้งแม้คุณมีความรู้สึกว่าตนเองสู้คนอื่นๆเขามิได้อย่ า

ได้น้อยใจ ด้วยเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนผู้อื่นทั่วๆไป

บิดามารดาคือผู้ที่รักแล้วก็ห่วงใยต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แม้กระนั้นไม่สงส ารพ่อแม่หรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

ด้วยเหตุว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอาวิธีการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

วิถีทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมาย อย่ า ให้คนไหนผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่คนเดียว
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/